■ تابلوی زیبای ون‌گوگ بخش عمومی

با سلام
تصویر نمایش داده نمی شود.

سلام.نمیدونم دلیلش چیه.ولی من میتونم ببینم.در هر صورت معذرت خواهی میکنم و ممنون که وقت گذاشتین

سپاس از شرح این تابلو. تصویرش هم موردی نداره نمایش داده می شه.

من هم میتونم ببینم.

چندین سال پیش کتابی می خوندم به اسم شور زندگی که راجه به زندگی پر فراز و نشیب و سخت ونگوگ بود.

قبل از خوندن اون کتاب بنده انسانی پر توقع و غر غرو بودم که همیشه از زندگی می نالیدم. اون کتاب چنان تاثیری بر من گذاشت که بکل این رفتار من حذف شد و دیدم به زندگی تغییر کرد. از اون زمان تا حالا که فکر می کنم 8 یا 9 سال میگذره، هر وقت اسم ونگوگ را می شنوم یا میبینم مو به تنم راست میشه!
همین الان هم در همین حالت دارم این جملات رو می نویسم.

دونستن اینکه یکی از معروفترین نقاشان جهان که امروزه اگه تابلوهاشو کنار هم جمع کنید ارزششون از چند میلیارد دلار بیشتر میره، متاسفانه بخاطر شدت فقر خودکشی کرده، واقعا تاثر بر انگیزه.

ونسان ونگوگ در طول حیاتش هیچ گاه نتونست یکی از تابلوهاشو بفروشه، با این حال از راهی که انتخاب کرده بود پشیمون نشد و تا آخر عمر یک نقاش باقیماند. به احترام روح بزرگ او که شخصیتش ستودنیست...

خواهش میکنم جناب شیربان
جناب والی قدردان وقتی هستم که برای نوشتن گذاشتید.من هم یکی از علاقمندان به شخصیت و آثار ونگوگ هستم برای همین دوست دارم اضافه کنم که این هنرمند به دلیل فقر خودکشی نکردند.یه جور شور و اشتیاق عجیب به نقاشی شاید.حتی نظراتی وجود داره مبنی بر اینکه فرم مواج ومارپیچ خطوط در آثارش از روح منقلب و آشفته ونگوگ سرچشمه میگیرد البته تلاشهایی انجام شده برای اینکه افسانه دیوانگی این هنرمند پایان بخشیده شود از جمله مدیر موزه آلبرتینا در شهر وین.......
در هر صورت جسارت منو ببخشید.ممنون

منم دیدم
فقط زیاد دوست ندارم از این طرح ها

ممنون
این بار تصویر مشکلی نداشت.

عالیه

چند سال پیش این اثر ونگوگ در مجلهی ‌«نجوم» از منظر اجرام قابل‌مشاهده با چشم غیرمسلح بررسی و تحلیل شده بود، که نوشته‌ای بسیار خواندنی، شوق‌انگیز و آموزنده بود.
اگر در آرشیو پیدایش کنم، حتماً آن را برای دوستان ارجمندم در این سایت ارسال خواهم کرد.

دوستان ارجمند، دوستداران آسمان شب
در نشانی زیر (که صفحه‌ای از پایگاه اینترنتی ماهنامه‌ی «نجوم» است) می‌توانید فایل فشرده‌ی دربردارنده‌ی تصاویر سه اثر از ونگوگ که در آن‌ها آسمان شب به تصویر کشیده شده، دانلود و پس از تبدیل آن به فایلی نافشرده، ملاحظه بفرمایید:

http://www.nojum.ir/fa/magazine/issue/203/27.aspx

سلام جناب فیلا.لطف کردین.بسیار زیبا.....

این تابلوی وانگوگ واقعاً محشره.
مرسی.

برای سالگرد درگذشتِ نقاشی که تابوت‌اش
پُر بود از گل‌های آفتابگردان ...


امروز (دوشنبه، 29 جولای 2013 / 7 مرداد 1392) یکصدوبیست‌وسومین سالروز درگذشتِ نقاش سرشناس هلندی «ون‌سان ون‌گوک»، آفریننده‌ی تابلوهای بی‌مانندی همچون «گل‌های آفتابگردان» و «شب پُرستاره» است.

ون‌سان ون‌گوک، نقاش نام‌دار هلندی اگرچه در زمان زندگی‌اش در گم‌نامی کامل به سر می‌بُرد، اکنون یکی از تأثیرگذارترین نقاشانِ شیوه‌ی پست‌امپرسیونیسم شناخته می‌شود.

ون‌گوک در 30 مارچ (میانه‌های فروردین) سال 1853 در «زوندرت» در ایالت برابانت هلند، نزدیک مرز بلژیک دیده به جهان گشود. پدر و پدربزرگ‌اش کشیش بودند و سه‌ تن از عموهایش دلال آثار نقاشی.

ون‌گوک جوانی خود را به‌عنوان دلال آثار هنری، آموزگار و واعظ مذهبی گذراند. مدتی هم در انگلیس و در میان کارگران معدن‌های زغال‌سنگِ بلژیک به‌عنوان مُبلغ غیرروحانی مسیحی فعالیت کرد. پس از دیدنِ آثار «ژان‌فرانسوا میله» زیر تأثیر ژرفِ نقاشی‌های او و پیام اجتماعی آن‌ها قرار گرفت. در همین زمان بود که طراحی را به‌صورت جدی و حرفه‌ای آغاز کرد.

برادر جوان‌ترش، «تئو» که به خرید و فروش تابلوهای نقاشی اشتغال داشت، بعدها زمینه‌ساز آشنایی او با نقاشانِ امپرسیونیست شد.

این هنرمند برجسته، فعالیت هنری خود را به عنوان طراح و نقاش از سال 1880 و در سن 27سالگی آغاز کرد؛ و از آن رو که در سن 37سالگی درگذشت، در واقع همه‌ی آثارش را در 10 سالِ پایانی عمر کوتاه خویش آفرید، که این مجموعه دربرگیرنده‌ی 900 نقاشی و یک‌هزار و 100 طراحی‌ست.
او شماری از پرآوازه‌ترینِ این آثار را در دو سال پایانی عمرش کشید؛ و تنها در دو ماه پایانی عمرش 90 نقاشی از خود برجای گذاشت.

ون‌گوک در آغاز رنگ‌های تیره و محزون به کار می‌بُرد، تا این که در پاریس با امپرسیونیسم و نئوامپرسیونیسم آشنا شد و این آشنایی، پیشرفت هنریِ او را شتاب بخشید.

وی شیفته‌ی نقاشی از کافه‌های شبانه، مردم طبقه‌ی کارگر، چشم‌اندازهای طبیعی فرانسه و گل‌های آفتاب‌گردان بود. مجموعه‌ی «گل‌های آفتاب‌گردان» او که شماری از آن‌ها از معروف‌ترین نقاشی‌هایش نیز به شمار می‌آیند، دربردارنده‌ی یازده اثر است. خودنگاره‌ها و «شب‌ پرستاره» نیز دو تای‌ دیگر از نقاشی‌های برجسته‌ی او محسوب می‌شوند.

ون‌گوک در سال 1890 به دکتر «گاشه»، روان‌شناسی که از او پرتره‌ای نیز کشیده ‌بود، مراجعه کرد. «پیسارو» این پزشک را به او معرفی کرده بود. نخستین برداشتِ ون‌گوک از گاشه این بود که پزشک خودش از او بیمارتر است. درخودفرورفتگی و افسردگی ون‌گوک روزبه‌روز ژرف‌تر می‌شد؛ و سرانجام در بیست‌ونهم جولای 1890 در سن 37سالگی در میان کشتزارها، گلوله‌ای در سینه‌ی خود خالی کرد و روز بعد در مهمان‌سرای «روو» درگذشت.

ون‌گوک در آخرین دقیقه‌های زندگی، احساسش را به برادر خود، تئو، که پیش از مرگ او خودش به بالین وی رسانده بود، این‌گونه بیان کرد: «غم برای همیشه باقی خواهد ماند».
شش ماه بعد تئو نیز درگذشت.

فیلم‌های داستانی و مستند بسیاری درباره‌ی ون‌گوک و آثارش ساخته شده است.
«گل‌های آفتاب‌گردان»، «صندلی خالی»، «شب پر ستاره»، «درختان سرو» و شماری از پرتره‌هایش به‌صورت تصاویر چاپی، آوازه‌ی جهانی دارند و در بسیاری از اتاق‌های ساده‌ی مردم عادی نیز دیده می‌شوند. این دقیقاً همان چیزی‌ست که ون‌گوک می‌خواست: او دوست داشت تابلوهایش تأثیر بی‌واسط و مستقیم و نیرومندِ چاپ‌نقش‌های رنگی ژاپنی را داشته باشند که بسیار تحسین‌شان می‌کرد.

پس از مرگِ ون‌گوک، تابوت‌اش را پُر از گل‌های آفتاب‌گردان کردند.


برگرفته از : خبرگزاری دانشجویان ایران (isna.ir)
دوشنبه، ۷ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۰:۵۶
ویرایش : امیریاشار فیلا
با سپاس دیگربار از خانم ذاکری.

سلام جناب فیلا. ممنون از وقتی که گذاشتین.
نقاش مورد علاقه ی من...